agnieszka to nie imie
Imieniny Agnieszka obchodzi imieniny między innymi: 21 Styczeń 2 Marzec 20 Kwiecień 13 Maj 20 Wrzesień 16 Listopad 24 Listopad Znaczenie imienia: Agnieszka Imieniny Agnieszki wypadają 21 stycznia, 2 marca, 20 kwietnia, 13 maja, 20 września, 16 i 24 listopada. Imię Agnieszka wywodzi się od łacińskiego słowa „agnus”, które znaczy tyle co „owieczka”, „baranek”. Święta Agnieszka przedstawiana jest w ikonografii właśnie z barankiem na ręku – symbolem niewinności. Co więcej, łacińskie określenie „agnus” zostało zapożyczone z greki, gdzie „hagne” oznacza osobę „czystą” i „nieskalaną”. Święta Agnieszka była męczennicą, która – według istniejących przekazów – zginęła broniąc swojej czystości. Została spalona na stosie lub ścięta w Rzymie za czasów panowania cesarza Dioklecjana (III w. ponieważ złożyła śluby czystości i nie chciała wyjść za zamożnego oraz wpływowego człowieka – Symfoniusza, syna naczelnika Rzymu. Święta została poddana torturom, a następnie zamordowana 21 stycznia przy drodze Nomentańskiej. W IV wieku cesarz Konstantyn nakazał wzniesienie na tym miejscu kościoła. Obecnie znajduje się tam Bazylika św. Agnieszki. Święta Agnieszka jest patronką czystości i dziewictwa, ale także ogrodników. Agnieszka w innych językach W innych językach odpowiednikiem tego imienia jest najczęściej forma Agnes (język angielski, francuski, niemiecki, duński, niderlandzki, rumuński) ale też Inez, Aggie (język angielski). Z kolei we wszystkich językach słowiańskich imię to brzmi podobnie. Znane Agnieszki to przede wszystkim święte i błogosławione. Słynne Polki noszące to imię to: Agnieszka Holland (słynna reżyserka filmowa) Agnieszka Osiecka (artystka, poetka) Agnieszka Fatyga (aktorka i piosenkarka) Agnieszka Krukówna (aktorka) Agnieszka Grochowska (aktorka) Agnieszka Maciąg (modelka) Agnieszka Radwańska (tenisistka) Jaka jest Agnieszka? Agnieszki to kobiety odpowiedzialne i odważne. Cechuje je szczególny hart ducha, dzięki któremu nie poddają się łatwo przeciwnościom losu i uparcie dążą do celu. Niejednokrotnie Agnieszki cieszą się dużym powodzeniem u płci przeciwnej, potrafią bowiem łatwo zawładnąć męskim sercem. Długo też zachowują młody i świeży wygląd. Ponadto Agnieszki posiadają rzadką umiejętność znajdywania złotego środka pomiędzy racjami rozsądku i serca. Mogą oddać się nagłej namiętności, ale nigdy nie przekraczają niebezpiecznej granicy. Z pewnością są to kobiety ambitne, które stawiają sobie wysokie wymagania i cele. Z tą cechą wiąże się również duża ciekawość świata i chętne podejmowanie nowych wyzwań. Jednocześnie Agnieszki potrafią być wiernymi partnerkami oraz kochającymi matkami.Eliza Laskowska / 21.10.2020 13:28. fot. Adobe Stock. Jakie imię pasuje do Agaty, Karoliny, Małgorzaty czy Marty? Poniżej znajdziesz dopasowanie imion męskich do damskich i dowiesz się, kto ma szansę na stworzenie dobrego duetu. W zestawieniu znalazły się najpopularniejsze imiona żeńskie. Ich alfabetyczne ułożenie, ułatwi ci AGNIESZKAPochodzenie: Pochodzenie: greckie Znaczenie imienia: "czysta, nieskalana" Liczba dla imienia: 1 Znak zodiaku: Wodnik Planeta: Merkury Imieniny obchodzi: 21 stycznia, 6 marca, 20 kwietnia , 27 sierpnia Agnieszka, po łacinie Agnes, pochodzi od greckiego słowa "hagn" czyli "czysta, nieskalana". Poprzez różne skojarzenia imię to łączy się z ideą początku, zaczynania. Tak więc liczba tego imienia równa się jeden, co stawia Agnieszki w szeregu tych, którzy idą na początku, przewodzą innym. Także czystość i niewinność właściwa jest istotom, które stoją u początków. Ludziom znającym łacinę imię Agnes przypominało słowo "agnus", czyli "baranek", a znak Barana jest pierwszym wiosennym znakiem zodiaku, znakiem odrodzenia życiodajnej siły Słońca. Dodajmy do tego nasze przysłowie: "Święta Agnieszka wypuszcza ptaki z mieszka" - tu imię Agnieszka również jest związane z wiosną, początkiem i odrodzeniem przyrody. Święta Agnieszka przedstawiana jest na obrazach z barankiem na rękach, a w dniu jej święta, 21 stycznia, święci się w Rzymie dwa białe baranki, z wełny których zostaną sporządzone szaty papieża. Imię Agnieszka jest u nas chętnie nadawane, ponieważ od razu ma formę zdrobniałą, pieszczotliwą, czyli szczególnie nadaje się dla dzieci. Ta zdrobniała forma imienia nie powinna jednak nikogo mylić! Prawie zawsze okazuje się, że dziewczynka, którą nazwaliśmy Agnieszką, jest nad wiek samodzielna, nie daje się urabiać i pokazuje swoje pazurki. Agnieszki wcześnie potrafią zapewnić sobie niezależność. Często już jako nastolatki stają się faktyczną głową rodziny, a przynajmniej rodzice muszą się liczyć z ich zdaniem. Młode Agnieszki szybko wchodzą w świat dorosłych i znajdują dla siebie pole do popisu, na którym mogą być pierwsze i najlepsze. Siła charakteru, niezależność, otwarty umysł, rozsądek i zawodowa sprawność - wszystko to jednak wcale nie przeszkadza Agnieszkom w byciu kobietą. Kiedy trzeba, potrafią być prawdziwą ozdobą tego niedoskonałego świata. Agnieszki, zgodnie z magią swojego imienia, długo zachowują młodość, świeżość i ciekawość świata. W wieku dojrzałym mogą być wzięte za koleżanki swoich córek! Znak zodiaku najbardziej zgodny z charakterem tego imienia to Wodnik. Wodnik, jak typowa Agnieszka, ma silny charakter, ale nie narzuca się innym i czyni swoje bez zbędnego hałasu. Drugim znakiem Agnieszki jest pierwszy znak wiosny, Baran. Również Ryby, Lew, Strzelec, Bliźnięta i Waga, to znaki, którym bez przeszkód można nadać to imię. W przypadku pozostałych znaków imię Agnieszka może pełnić role "pedagogiczną": uczyć młode istoty pogody ducha i i znaczenie imienia Imię Agata pochodzi od greckiego agathe (dobra, szlachetna, wspaniała) lub agathos (dobrze urodzony, szlachetny). Charakterystyka imienia Agata to osoba o wielkiej miłości do bliźniego, o pozornie silnej woli, pobudliwa. Praca dla Agaty to pole walki, gdzie wszystkie chwyty są dozwolone. Nie znosi ona jednak regularnej pracy w określonych godzinach. Koniecznie chce osiągnąć szybki sukces. Agata jest spragniona miłości, zaborcza, pragnie we wszystkim być pierwsza. Agata ma żelazne zdrowie, jest bardzo odporna na zmęczenie, śpi wtedy kiedy może. Agata lubi bujne życie towarzyskie kierując się w nim wolą spełnienia swych i zdrobnienia Aga, Agatka, Agunia, AgusiaImieniny 5 lutego, 14 listopadaPatron Św. Agata - męczenniczka z Katanii (Sycylia). Torturowana i zamordowana przez Rzymian prawdopodobnie w 250 roku, w okresie prześladowania chrześcijan. Patronka pielęgniarek i kominiarzy. Ma chronić przed pożarem i chorobami piersi. Uważano ją również za patronkę chroniącą przed burzą i wybuchem i liczba Fioletowy, 1Formy obcojęzyczne Agatha (łac.), Agatha (ang.), Agathe (fr.), Agueda (hiszp.), Agatha, Agathe (niem.), Agata (wł.), Agathi (gr.)Powiedzonka Chleb świętej Agaty od ognia strzeże świętej Agacie widzimy muchy w chacie. Agnieszka Kaczorowska wybrała imię dla dziecka. Agnieszka Kaczorowska oficjalnie pozna płeć drugiego dziecka w połowie marca. Deklaruje, że informacją podzieli się z mediami. Aktorka nie ukrywa jednak, że czuje, że urodzi się chłopiec. Razem z mężem wybrali już nawet imię dla brata Emilii. Wyznała także, że jeśli urodzi się Imię żeńskie, u nas pochodzenia kościelnego, najprawdopodobniej za pośrednictwem czeskim z niem. Agnes, a to z łac. Agnes. W łacinie prawdopodobnie z greckiego (por. gr. hagné, agné - 'czysta, dziewicza', ale to nie całkiem pewne). Przyrostek -ka w Agnieszka dodany już został na gruncie słowiańskim (czeskim i polskim). W średniowieczu imię to, u nas popularne, występowało w kilku postaciach: Agnieszka, Angnieszka, Jagnieszka, Jegnieszka, a także Agna i Jagna. Od tego ostatniego zdrobnienie Jagienka. Dzisiejsze zdrobnienie to Jagusia i Jaguśka; wywodzą się z postaci z j-. Czasami łac. Agnes (dop. Agnetis) było polonizowane doraźnie i stąd mamy średniowieczne postacie Agneta i Angneta. Obok wymienionych wyżej spotykane było także spieszczenie Jachna i Jagosza. O popularności tego imienia świadczy też to, że weszło ono do przysłów ludowych (-Święta Agnieszka wypuszcza skowronka z mieszka-, tzn. z woreczka). Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Agnes, cz. Anežka, fr. Agnes, Agnet, Annés, hiszp. Inés, Ignes, ros. Agnessa, wł. Agnese. Święte znane pod tym imieniem tworzą liczne grono (ok. 16 postaci). Ale nie wszystkie wymieniane w wykazach Agnieszki zasługują na tę samą uwagę: niektóre są w historii kościelnej ledwo znane, inne znowu nigdy nie doczekały się większych i trwalszych oznak czci. Z tych też powodów wymieniamy jedynie pięć: Agnieszka, męczennica rzymska, to jedna z najbardziej popularnych postaci czczonych w chrześcijańskiej starożytności. Zachowane do dziś epitafium na jej cześć ułożył papież Damazy. Sławił ją poeta Prudencjusz. Chwałę jej w traktaciku De virginibus głosił św. Ambroży. Ambrożemu też przypisywano hymn na cześć Agnieszki oraz Passio, czyli opowieść o jej męczeństwie. Istnieją także greckie i syryjskie opowieści. Mimo to o życiu i śmierci świętej niewiele wiemy. Nie potrafimy nawet ustalić czasu męczeństwa i wolno nam jedynie przypuszczać, iż dokonane zostało za Dioklecjana, może w r. 304. Nie wiemy też, jaki był rodzaj zadanej męki: czy zginęła w ogniu, czy też została ścięta mieczem- To tylko pewne, że była bardzo młoda, a śmiercią dała świadectwo zarówno swej wiary, jak i przywiązania do czystości. Pewna jest też historyczność postaci, jak i męczeństwa. Posiadamy bowiem wiarygodne dokumenty (Depositio martyrum) z określeniem dnia i miejsca: 21 stycznia przy drodze Nomentańskiej, a z tymi zapisami harmonizują świadectwa, których dostarczyła archeologia. Dodajmy do tego, iż w miejscu, gdzie znajdował się ongiś stadion Domicjana - a na nim wedle tradycji Agnieszka miała ponieść śmierć - zbudowano wcześnie kościół ku jej czci (S. Agnes in Agone), z czasów zaś konstantyńskich pochodzi bazylika wzniesiona nad jej grobem. Z tego samego czasu pochodzi pierwszy większy wizerunek świętej wyryty na marmurowej płycie; Agnieszka przedstawiona jest tam jako orantka (w postawie modlitewnej) przyodziana w tunikę i dalmatykę. Pierwsze to ogniwo długiego łańcucha dzieł sztuki sławiących jej cześć. Są w tym szeregu dzieła mozaikowe, np. w tejże bazylice z VII w. i w Rawennie z w. VI, płótna Lorenzettiego, van Eycków, Ribery, rzeźby Biosco i wiele innych. Niepodobna wymienić wszystkich atrybutów i szczegółów tych przedstawień. Wymieńmy tylko gołąbki oraz baranki, symbole niewinności i łagodności. Dodajmy w końcu w związku z tym szczegółem, iż 21 stycznia w bazylice jej imienia odbywa się jeden z najbardziej uroczych obrzędów rzymskich: święci się dwa baranki, które składa się w darze papieżowi i których wełny służą potem do tkania paliuszy. Agnieszka z Poitiers była wychowanką św. Radegundy, która też ok. r. 560 osadziła ją na przełożeństwie w ufundowanym przez siebie klasztorze. Obrzędu instalacyjnego dokonał św. German. Potem przyjaźnią związała się z Wenancjuszem Fortunatem, który wielokrotnie opiewał jej zalety i któremu z tego powodu czyniono zarzuty, że niepokoi jej uczuciową równowagę. Zmarła przed r. 589. W dziecezji Poitiers wspomina się ją 13 maja. Źródła i literatura najlepiej w LThK 1 (1957), 199. Agnieszka z Asyżu (1198-1253). Była młodszą siostrą św. Klary i razem z nią opuściła potajemnie dom rodzinny, aby wieść życie, o jakim mówił św. Franciszek. Niebawem osiadły przy kościółku Św. Damiana i tam położyły podwaliny II zakonu franciszkańskiego, czyli -Ubogich Panien-, nazwanych później klaryskami. Agnieszka przez jakiś czas rządziła w klasztorze w Monticelli pod Florencją, a potem zakładała nowe domy zakonne w Mantui, Padwie i Wenecji. Na jakiś czas przed śmiercią wróciła do Św. Damiana i tam 27 sierpnia (wedle starszych życiorysów 16 listopada) rozstała się z tym światem. Relikwie jej spoczywają w bazylice Św. Klary w Asyżu. Agnieszka z Pragi (1205-1282), zwana też Czeską, była córką Przemysła Ottokara I, króla Czech. Gdy miała trzy lata, przyobiecana została jednemu z synów Henryka I Brodatego i dlatego udała się do Trzebnicy, gdzie - zapewne pod opieką św. Jadwigi - otrzymała podstawy, na których rozwinie się później jej intensywne życie religijne. Po przedwczesnej śmierci synów Henryka Brodatego wróciła do Czech, wkrótce jednak została znowu przyobiecana synowi cesarza Fryderyka II i dlatego udała się na dwór bamberski. Także i to małżeństwo nie dochodzi do skutku, toteż Agnieszka wróciła po raz wtóry do ojczyzny, by stać się przedmiotem następnych planów małżeńskich. W końcu zabiegał o nią sam cesarz, owdowiały po raz drugi, ale tym razem plany napotkały stanowczy opór ze strony samej Agnieszki, która powołując się na uczyniony ślub, zwróciła się o obronę do Grzegorza IX. Uzyskawszy w ten sposób pełną swobodę decyzji, oddała się teraz szerokiej działalności kościelnej i charytatywnej. Troszczyła się o ukończenie fundacji brata, Wacława I, dla minorytów, ufundowała szpital, przy którym powstał zakon Braci Krzyżowców, zwanych także Krzyżowcami z czerwoną gwiazdą, wreszcie założyła klasztor II zakonu franciszkańskiego, a wstąpiwszy doń w r. 1234 (lub 1236), co szerokim echem odbiło się w Europie, została wkrótce jego ksienią. Była przy tym w żywym kontakcie z papieżem i św. Klarą (która skierowała do niej kilka serdecznych listów). Podejmowała też akcje mediacyjne. Cieszyła się darem prorokowania i przenikania serc. Zmarła 2 lub 6 marca. Cześć jej, początkowo bardzo żywą, przytłumiły husytyzm i józefinizm. Agnieszkę beatyfikował dopiero Pius IX (1874). Potem Achilles Ratti, pracując w mediolańskiej Ambrozjanie, przyczynił się do odszukania rozproszonych źródeł. Jako Pius XI miał zamiar Agnieszkę kanonizować, ale uroczystej kanonizacji dokonał dopiero Jan Paweł II w roku 1989. Źródła w BHL oraz w BHL Nov. Suppl. 154-154d. Inne w LM 1 (1977), 213 n. Z nowszych: J. Nemec, Agnese di Bohemia, Padova 1987; J. Polc, Světice Anežka Přemyslovna, Praha 1988 (także tłum. niem., Agnes von Böhmen, München 1989); oraz Bl. Anežka, wyd. E. Svoboda, Praha 1989. Dokumenty papieskie w AAS 74 (1982), 542-547; 81 (1989), 705-710; 82 (1990), 427-431; 83 (1991), 113-117 (litterae decretales). - List Klary do Agnieszki w Antologii franciszkańskiej, 1 (1985), 109-116. Homilia papieska po polsku w L'Osservatore Romano, 1989/9, 16 n. - Ikonografia w LCI 5 (1973), 57. Agnieszka z Montepulciano. Urodziła się między r. 1264 a 1274 w Gracciano Vecchio. W dziewiątym roku życia wstąpiła do efemerycznego zgromadzenia sakinek (od sacco, worek). Potem razem z Małgorzatą, swoją mistrzynią, przeniosła się do Proceno, gdzie ufundowano nowy dom zakonny. Na mocy dyspensy papieskiej w piętnastym roku życia objęła w nim przełożeństwo. Od 1306 znów przebywała w Montepulciano, tym razem jako przeorysza. Zarządzany przez nią klasztor afiliowała do dominikańskiej rodziny zakonnej. Obdarzona niezwykłymi łaskami, zwłaszcza darem wizji, zmarła 20 kwietnia 1317 r. Wcześnie otoczyła ją cześć wiernych. Do jej czcicielek należała także św. Katarzyna ze Sieny. Mimo to kanonizacji doczekała się dopiero w r. 1726. Życiorys napisany przez Rajmunda z Kapui w BHL 154 n. Nowsze podaje Bibl. Ss. 1 (1961), 375-381. - Godzinki o św. Agnieszce Policyance ukazały się w broszurze Cześć Boża w świętych Jego, Kraków 1841. - Ikonografia w Bibl. Ss. l. c. oraz w LCI 5 (1973), 57 n.
Jest wspaniałą matką, otwartą na potrzeby dziecka, gdyż sama nie zapomniała o swoim wewnętrznym dziecku. Agnieszka to imię, które w Polsce jest bardzo popularne. Imię – z punktu widzenia temperamentu astrologicznego – najbardziej odpowiednie jest dla kobiet urodzonych w znaku Wodnika. To silna, ale nie ekspansywnie agresywna
Czy wiecie, skąd pochodzi imię Agnieszka? Jakie cechy charakteru nosi Agnieszka? Kim są znane Agnieszki? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań w naszym artykule. Agnieszka — skąd pochodzi to imię? Imię Agnieszka pochodzi od greckiego słowa hagne, czyli czysta, nieskalana, dziewicza lub też z łacińskiego agnus oznaczającego baranek. 21 stycznia w Kościele Katolickim odbywa się ich święcenie i dlatego też tego dnia przypadają najpopularniejsze imieniny Agnieszki. Najbardziej znana święta Agnieszka nosiła przydomek Rzymianka. Gdy miała kilka lat, złożyła śluby czystości. Już w dorosłej Agnieszce zakochał się syn rzymskiego starosty. Gdy ta odmówiła wstąpienia z nim w związek małżeński, zdecydowano o spaleniu jej na stosie. W formie Agnes imię to dotarło do Czech, skąd zaadoptowano je do obecnej formy. W Polsce imię to znane było początkowo, jako Jagnieszka bądź Jagna. To symbol początku, zaczynania czegoś od nowa. Agnieszka — kiedy obchodzi imieniny? Pojawiają się w kalendarzu kilka razy. Najpopularniejsze są te, które przypadają 21 stycznia. Inne daty to: 2 marca, 20 kwietnia, 13 maja, 20 września, 16 listopada, 24 listopada. Tego dnia warto odwiedzić znajome i bliskie nam panie o tym imieniu, by złożyć im życzenia lub wręczyć drobny upominek. Agnieszka — cechy charakteru Jaką jest osobą? Kobiety o tym imieniu to osoby zawsze angażujące się w to, co robią z pełnym oddaniem. Wrażliwe, otaczające się dużym gronem znajomych, ale często zmieniająca otoczenie. Często zmienia partnerów w poszukiwaniu tego jedynego, który będzie umieć znieść jej zmienne nastroje i duże oczekiwania. Jest osobą pełną wdzięku i seksapilu. Z partnerem stworzy dom pełen ciepła, miłości, ale na pewno będzie niekonwencjonalny i nie będzie w nim nudy. Psychologia tego imienia mówi o radosnym podejściu do życia. O bardzo dobrym kontakcie z naturą. Mają potrzebę poszerzania swojej wiedzy i dzielenia się nią z innymi. Znane Agnieszki Agnieszka to bardzo popularne polskie imię, dlatego także wśród znanych osób nie brakuje Agnieszek. Agnieszka Duczmal — dyrygentka Agnieszka Dziemianowicz-Bąk - posłanka Agnieszka Grochowska — aktorka Agnieszka Holland — reżyserka Agnieszka Kaczorowska — aktorka i tancerka Agnieszka Osiecka — poetka, pisarka Agnieszka Maciąg — modelka Agnieszka Dygant — aktorka Agnieszka Fatyga — aktorka i piosenkarka Agnieszka Kotlarska — aktorka Agnieszka Kotulanka — aktorka akpa Agnieszka — zdrobnienia imienia Aga Agniesia Agnes Agnieś Agniecha Agusia Agulka Aguś Aguśka Przysłowia z imieniem Agnieszka "Dobra Agnieszka, kto z nią nie mieszka" "Jeśli na Agnieszkę pochmurno, to o len nietrudno; a jeśli jasno, to o len ciasno" "Na świętą Agnieszkę wychodzi woda na ścieżkę" "Na święto Agnieszki wiedlą szynki, jedzą kiszki" Agnieszka w innych językach Agnes — język angielski Agnesa — język bułgarski Ines — język hiszpański Ignez — język portugalski Agnesa — język słowacki Agnese — język włoski Życzenia z okazji imienin dla Agnieszki Świetny nastrój, dobre zdrowie, Pozytywne myśli w głowie, Dużo złotych monet w mieszkach – Niech to wszystko ma Agnieszka ----- Imieniny Agi – dzień radosny, pełen kwiatów zapach wiosny. Wszyscy złożyć chcą życzenia: zdrowia, szczęścia, powodzenia. ----- Niech Ci słońce zawsze świeci i niech czas radośnie leci. Niech odejdą smutki, złości i powróci czas radości. Te życzenia, choć skromnie ułożone, są dla Ciebie przeznaczone. Agnieszko kochana! ----- Szczęścia i radości od samego rana! Aby wszystkie fajne dni w żółwim tempie upływały, By co dzień uśmiechał się do Ciebie cały świat. By nigdy nie było porannej pobudki I wiał specjalny wiatr, co rozwiewa wszystkie smutki. ----- Imię Aga w kalendarzu, To jest Twój szczęśliwy dzień, Poczta kwiatów w korytarzu, Już za chwilę spotka Cię! Życzeń pęki weź do serca, I uśmiechaj często się... Smutków niech Ci nikt nie wkręca, Dziś są imieniny Twe! W dniu imienin Agnieszki pamiętajmy o paniach o tym imieniu. Odwiedźmy je z upominkiem, kwiatami lub choćby prześlijmy życzenia.
Krzysiek to nie imie to stan umysłu. 13 likes. Community. Facebook is showing information to help you better understand the purpose of a Page. Szczere, intymne i bez cenzury – o dziennikach poetki wiedzieli tylko najbliżsi Zaczynam mój pamiętnik Dnia 27 XII 1945 r. W 1939 r. wróciłam z Zakopanego do Warszawy. Wtedy zaczęła się okupacja niemiecka. Miałam wtedy trzy lata, a teraz mam dziewięć. Na początku mieszkałam z rodzicami na Saskiej Kępie, na ulicy Jakubowskiej 16. Miałam tam swój pokój, który był mały, ale śliczny. (…) Pewnego razu byliśmy (to znaczy Mama, Tata i ja) w naszej kawiarni i jedliśmy obiad. Potem tata poszedł do pracy, a ja i mama poszłyśmy do naszych znajomych. O piątej godzinie wieczorem wybuchło powstanie przeciw niemcom*. (…) Pod koniec powstania niemcy wysiedlali Polaków do różnych obozów. Nas wywieźli do obozu d[o] S[ank]t Pölten. W obozie było źle. Mamusia, Tatuś i inni Polacy pracowali w fabryce. Potem Tatusia niemcy wywieźli na okopy, a ja zachorowałam na szkarlatynę. Potem znowu byliśmy razem (to jest mama, tata i ja), ale nie wiedzieliśmy nic o Babciach, Cioci i Dziadku, których bardzo kocham. (…) Gdy wróciłam z obozu, znaleźliśmy się dosłownie wszyscy, tzn. cała rodzina i Iza. Izy ojciec wrócił z obozu trochę później niż my. Dalej przyjaźnię się bardzo z Izą. Gdy wróciliśmy z obozu, okazało się, że nasze mieszkanie jest zburzone. Cztery miesiące mieszkaliśmy w maleńkim pokoiczku u Dziadunia. (…) Teraz będę pisać nieco obrazowiej, bo właśnie dzisiaj zaczęłam pisać mój pamiętnik i musiałam streścić szereg lat, a teraz będę pisała codziennie wieczorem przeżycia z całego dnia. Mam na imię Agnieszka, a na nazwisko Osiecka. 31 III 1950, piątek W środę było tak: Na piątej lekcji odbyło się otwarte zebranie ZMP dla wszystkich uczennic (prócz ósmych klas). Eliza, Baśka P[awlak] i ja siedziałyśmy w kącie na ziemi, a Ewa na ławce i czytała książkę, więc się nie wygłupiała, tylko kazała się zasłaniać i nie kłaść się jej na nogach. Za to nasza trójka wygłupiała się przeraźliwie. Nawet dziewczynki z jedenastych klas z nas się śmiały. Ja się ciągle kładłam na ziemi, wstawałam i kręciłam. Gadałyśmy cały czas straszne głupstwa i to prawie głośno. Dyrektorka upominała się o ciszę, ale na próżno. (…) Przez ten czas minął referat (naturalnie, Kronman {z XIh}) i dyskusja nudna jak flaki z olejem, i ze dwa przemówienia, tylko nie wiem, czyje, i ten ktoś, kto prowadził zebranie, zaproponował przegłosowanie rezolucji (o „trzydniówkach”, pracy itp.). Dużo dziewczynek wstrzymało się (nikt nie był przeciw), ale tylko Baśka i ja podniosłyśmy ręce, a moją tylko zauważono i kazano mi powiedzieć, dlaczego. Zgłupiałam zupełnie. W dodatku byłam spięta z Elizą i szamotałam się z 15 sekund (15 wieków), zanim wstałam. Wyobrażam sobie mój wygląd wtedy – wstaje z ziemi czupiradło, na głowie siano (w głowie też), usta rozdziawione (bo nie – otwarte) i nie wie, co gadać. W końcu palnęłam głupstwo: „Jak ja mam się tłumaczyć, to już wolę głosować za rezolucją”. Po zebraniu – sodoma, gomora, grom z jasnego nieba… Najpierw Pani Pyczot (od gimnastyki) kazała mnie i Elizie zostać i palnęła ognistą mówkę z wściekłością u niej niespotykaną na temat naszego zachowania, które (o zgrozo!!!) widziała, i powiedziała, że „wyciągnie należyte konsekwencje, daleko idące konsekwencje”. Jeszcze nie zdążyłam ochłonąć, kiedy Elka Czerw powiedziała mi, że mnie z powodu tego głosowania „zawieszą” w ZMP. Najgorzej denerwowało mnie to, że dziewczynki myślały, że ja miałam grandę za głosowanie (od Pyczotowej), a nie 2 osobne awantury. Poszłyśmy z Elizą i Baśką (ona poszła się dobrowolnie przyznać) do naszego anioła opiekuńczego – Pani Piotrowskiej. Bardzo ją to zasmuciło. Najgorzej [!], naturalnie, ja, bo one nie są zorganizowane, a po drugie – głosowały. Straszne było to, że ja właściwie nie wiedziałam, d l a c z e g o n i e głosowałam. Dlaczego? Wymyślałam stosy argumentów – były po prostu śmieszne. Dyskutowałyśmy dość długo i swobodnie (gabinet fizyczny był i dosłownie, i w przenośni zamknięty). Wyszłam „pocieszona” i nawet nie starałam się czegoś załatwić, bo cała moja nadzieja była w tym, że będę o 3-ej grała w siatkę. Przyszłam do domu i… załamałam się psychicznie: słupki były złamane. To już trzeci raz! Boże! Jakaż ogromna jest złośliwość ludzka! Załamałam się tak, jak już dawno pod wpływem jakichś wewnętrznych, mądrzejszych lub głupszych depresji się nie załamywałam. W czwartek czułam się strasznie – byłam po prostu chora. Było mi albo zimno, albo gorąco. W szkole nie byłam, bo była komunia święta. Byłam ze szkołą i dziewczynki patrzyły na mnie jak na „zbłąkaną owieczkę w kościele” (na rekolekcje nie chodziłam). Dlaczego? Dużo argumentów, a żaden prawdziwy. Na kazaniu nie zostałam i tak. Zrobiłam to tylko dlatego, że czułam się tak strasznie, że ledwo się mogłam do domu dowlec. (…) Dzisiaj rano czułam się dobrze, ale dziewczynki powiedziały w szkole, że wyglądam jak trup – nieboszczyk. Nawet Pani Różańska to zauważyła. Wczoraj miałam gorączkę, ale to głupstwo. Dzisiaj Pani Piotrowska powiedziała mi, że z ZMP mnie wyrzucą, a ze szkoły „na razie” nie. A potem od razu zaczęła mi mówić o korepetycjach z Leną Golańską. Ona jest kochana! Wszystkie zetempówki z naszej klasy były dziś wezwane do Pani Dyrektorki. Powiedziała, że my byłyśmy z o b o w i ą z a n e do głosowania (!!!!!). Podobno było to mówione 2 razy (żadna z nas nie słyszała i Dyrektorka powiedziała, że widocznie tak nie uważałyśmy, że nie słyszałyśmy). Powiedziała, że moja postawa to drwiny z organizacji, do której należę, i że to już n i e p i e r w s z y r a z. To jest jej zdanie, a poza tym moją sprawą w kwestii formalnej zajmuje się Zarząd. Naturalnie, wynik jest już z góry przesądzony. Nie jestem już „załamana”. Na Wiosnę nie można w ogóle być w depresji, a co dopiero w takiej z realnych powodów i w dodatku z t a k i c h powodów!! (…) Na ZMP gwiżdżę, bo jest Wiosna, Wiosna!!!! (…) 4 IV, wtorek W sobotę był prima aprilis. Nikt mi w szkole ani w domu nie robił „kawałów”, bo byłam zdenerwowana „sprawą”. Na pauzie w piątek członkinie ZMP z naszej klasy były u Pani Dyrektorki w gabinecie. Mówiła niedużo, ale bardzo groźnie (…). Zakończyła tym, że „zadecyduje zarząd”. W sobotę właśnie było zebranie. Moja sprawa trwała około półtorej godziny. Postanowiłam być dziecinna i bezradna. Nawet się popłakałam, więc byłam prawie szczera, tylko że udawałam trochę głupszą, niż jestem. Zdania Koła o mnie były bardzo podzielone. Broniły mnie jedne, a dogryzały drugie, z M[arią] Ćwiertnią z XIh na czele. W końcu „skazali” mnie na 3 miesiące próby (ale nie na zawieszenie!). Muszę się stać aktywistką i bardzo uważać na to, co mówię. Jadzia i Mara od razu mnie zaczęły pilnować. Jak wyszłam z zebrania, to Pani Komendantka pytała się [!], co ze mną zrobili. Dziewczynki mi o tym powiedziały i było mi bardzo przyjemnie, że ona się o mnie pytała, chociaż się jej daję na lekcjach-zbiórkach porządnie we znaki. (…) Po kościele byłam na spacerze na rowerze. To było istne szaleństwo! Nie pojechałam daleko, ale i tak „upiłam się wiatrem”. W niedzielę był niezwykły dzień: pogoda piękna i wichura jak w czasie burzy. Jadąc, miałam wiatr na przemian z boku, z tyłu i z przodu, i czułam się jak miotana we wszystkich kierunkach. Opony w zetknięciu z prącym powietrzem syczały. Najgorzej, a właściwie tylko najbardziej dziko, było na zakręcie przed lotniskiem – z jednej strony Wisła, a z drugiej rozległe pola. Wiatr wył i świstał, jak w czasie burzy. Wisła pieniła się biało i niegroźnie. Fale z mieniącymi się załamanymi promieniami światła uderzały o wysunięte kamienne cyple, na których niezmordowani rybacy amatorzy ledwie trzymali się na nogach. Od wody szedł przeraźliwie jasny blask odbitych promieni słonecznych w rozkołysanej wodzie. Niebo na horyzontach było białe, jak gdyby piana z Wisły i mgła łączyły się tam z błękitem. Całe niebo było jak rozcieńczone niebieskie mleko, a chmury jak łabędzie o postrzępionych piórach, pływające szybko i przybierające fantastyczne kształty. (…) 8 VII 1950, sobota Właściwie nic się nie dzieje ani duchowo, ani fizycznie, ale żyję bardzo przyjemnie w miłym oczekiwaniu wyjazdu. Jedziemy w poniedziałek, bo rodzice Elki mają jeszcze sporo niewykończonej pracy biurowej i muszą uporządkowywać wspólnie książki. Teraz, jadąc gdzieś w okolice granicy, trzeba mieć skierowanie z miejsca pracy (pod postacią tzw. wczasów) albo zezwolenie ze starostwa na wyjazd do danej (tylko jednej, skąd [!] można następnie robić liczne wycieczki) miejscowości. Jest przy tym mnóstwo formalności. Załatwialiśmy je wczoraj, rozbijając się po całej Warszawie (tatuś, Ela i ja) taksówkami – ze starostwa na Siedleckiej do Urzędu Ewidencji Ludności na Chmielnej, stamtąd do Mamy po legitymację i potem znowu na Siedlecką (Praga). Państwo Kloskowie załatwiali to dzisiaj i Ela z Mamusią przyszły rano do nas. Pani Kloska wahała się między Szklarską, Karpaczem i ewentualnie Jelenią Górą (!!), ze względu na zdrowie męża. Było to, naturalnie, jedynie usiłowanie uciszenia głosu sumienia, gdyż Pan Kloska w ogóle nie powinien tam jechać, a jak już się decyduje, to nie gra roli kilkumetrowa różnica poziomów. Tym i wieloma [innymi] raczej słusznymi argumentami Tatuś i ja przekonaliśmy Panią Kloska do Karpacza. (…) Napisałam list do Ewuni, a ona, chociaż miała napisać pierwsza i wyjechała już w poniedziałek, nie daje żadnego znaku życia. (…) Ewa to przecież nie tylko szkolna, koleżeńska „przyjaźń”. Ewa za bardzo zna wszystkie strony mojego życia – od skomplikowanej podszewki począwszy, a skończywszy na różnych zewnętrznych humorach – żebym miała ją łączyć ze szkołą. Kocham Ewunię i chciałabym z nią wszędzie pojechać i być. Chciałabym z Ewą pojechać do Austrii, pokazać jej St. Pölten i Rotenau, i zwiedzić z nią Wiedeń, a potem pojechać do Paryża i w ogóle udać się w podróż po Europie, a potem po całym świecie. (…) Nie uważam tej podróży za nieziszczalną, pomimo sytuacji politycznej świata. Grożąca (wg opinii niektórych ludzi i niektórych radiostacji) wojna jest dla mnie równoznaczna ze śmiercią i nie mogę inaczej jak [!] o śmierci mówić lub myśleć o tej katastrofie. Raczej w ogóle nie mogę myśleć o tym, bo czuję się w takich chwilach kontemplacji bliska obłędu ze Strachu przed Śmiercią i niezrozumienia; zaczynam pojmować, jak małowiedzącym [!] jest rozum ludzki, jakim pyłkiem jest człowiek wobec Wszechświata, powoli dochodzę do logicznych, pierwotnych wniosków, do których doszli już ci ludzie, którzy pierwsi ze Strachu i niezrozumienia stworzyli kult Boga lub Bogów. O ile moje „poglądy” dotychczasowe nie zmienią się (w co bardzo wątpię), to wyobrażam sobie ten piekielny lęk z chwilą [!], gdy będę umierała. Jeśli umierając, będę starym człowiekiem, to może (jednak nie wierzę w to) będę zmęczona życiem, będę pragnęła śmierci. Nie przypuszczam jednak, aby to było u mnie możliwe. Gdy myślę o okupacji, powstaniu i obozie, wydaje mi się, że teraz bałabym się dosłownie tysiąc razy więcej, po prostu sensem życia w takiej sytuacji byłby Strach, straszny dławiący Strach – przeżyć, przeżyć jeszcze jeden dzień, jedną noc, żyć!!! Już jako mała dziewczynka, jeszcze przed powstaniem (chociaż wtedy miałam jeszcze naiwną, niezachwianą wiarę), myślałam o śmierci i mówiłam sobie w myśli: ja umrę, mnie nie będzie, mnie, mnie, mnie – mnie nie będzie. Im dłużej o tym myślałam, tym bardziej nie rozumiałam, czy właśnie rozumiałam, o co chodzi, i bałam się, bałam się tak strasznie – prawie połowę tego, co teraz się boję. Całe szczęście, że nie zawsze myślę o tym i nie zawsze z takim „wczuciem” się. Teraz np. czuję się spokojnie i opisuję jedynie wrażenia doznane kiedy indziej – gdybym rzeczywiście teraz m y ś l a ł a o Śmierci, to w ogóle nie mogłabym tych bredni pisać. Teraz, niedawno zaczął mi się krystalizować pewien, na razie stały, pogląd na kościół i religię, jeśli chodzi o liturgiczną i bardziej ludzką jej stronę. O stopniowej zmianie mojego „zdania” na ten temat mogłabym napisać całą rozprawę, na razie ograniczę się do podania mego obecnego „poglądu” (?). Myślę, że Bóg istnieje jako symbol w umysłach ludzkich tego wszystkiego, co jest zastraszające i niezrozumiałe, grożące ich osobistemu bezpieczeństwu (jak właśnie Śmierć – najwyższe nieszczęście) (…). Różni ludzie, jak Jezus Chrystus, Mahomet czy Budda i ich o wiele mniej wartościowi poprzednicy, starali się wykorzystać to uczucie wiary tworzące się w duszach i sercach ludzkich (często dla dobra i uszlachetnienia ludzkości), otaczając je stosowną do warunków legendą. Cele były mniej (wróżby, oszukaństwa, „czary”) lub więcej (religia chrześcijańska, mahometańska) szlachetne. Drogi do osiągnięcia tych celów były także bardzo różne. Patrząc na historię Kościoła katolickiego, widzę liczne, bardzo liczne zasługi i mniej liczne, lecz za to nie mniej ważne, często nieuniknione wady i błędy. Wypływają one najczęściej z samej natury ludzkiej. Mam tu na myśli np. wojny krzyżowe czy inkwizycję, w czasie których jedni ludzie odbierali życie (największy skarb) drugim [!], aby tylko „przypodobać” się Bogu. Nie wszystko tu można ostro i z miejsca krytykować, gdyż poziom umysłowy tych ludzi nie pozwalał na inne umotywowanie swych gorących, mniej lub więcej szczerych uczuć. Od najdawniejszych czasów Kościół (a przedtem kapłani w starych świątyniach) brał udział w życiu politycznym i jego przedstawiciele wychowywali młodzież i całe społeczeństwo tak, jak im to było na rękę. Różne były pobudki postępowania i różne postępowanie. (…) Niepokoi mnie jedno: naturalnie, że Kościół (ten dobry, p r a w d z i w y Kościół, a nie ten, którego przedstawiciele należą do band itp.), szczególnie Kościół ewangelicki, oddaje wielką przysługę ludzkości; daje dogmat, który pozwala żyć, nie głowiąc się nad różnymi problemami itp. Czasami jednak wydaje mi się to takim oszukiwaniem samych siebie. (…) Reasumując, uważam: ludzkość dzieli się na materialistów, ateistów (tzn. niekoniecznie trzeba być komunistą, będąc ateistą lub deistą), deistów – tzw. niedowiarków, i ludzi wierzących. Śmieszny ten podział obejmuje także jednostki „wykolejone”, czyli zbrodniarzy, morderców itp. Sama jestem deistką. Myślę, że Kościół powinien nadal istnieć i działać (nie wtrącając się jednak do spraw państwa), tworząc ludzi wartościowych i szlachetnych, lecz nie dewotów i kleryków [!], zakłamanych i oszukujących. A więc już teraz wiem – jestem deistką. Już prawie od dwóch lat męczyłam się nad zagadnieniem wiary, początkowo rozdzielając religię liturgiczną od prawdziwej, szczerej wiary, potem nienawidząc kleru, czując jednak pewien konwencjonalny lęk, myśląc na ten temat. Jak już wspomniałam, różne były chwilowe tezy. Muszę teraz pamiętać, że puściłam się na szerokie wody – brak mi jednego, wielkiego hamulca wewnętrznego. Myślę i czuję o wiele więcej, niż tu napisałam. Muszę teraz dobrze pamiętać o tym, by nie nadużyć tej swobody, tak jakby to zrobił człowiek średniowieczny – półcywilizowany. „Żyje się tylko raz”, „Z życia należy wyciągnąć maksimum przyjemności” – obiecujące zwroty. Pozostało mi jednak sumienie. Będę, naturalnie, grzeszyć w pojęciu Kościoła, a nawet w z g l ę d n e j moralności, ale nie we wszystkich wypadkach. Życie jest przecież Szczęściem – nie będę więc zatruwała go w miarę możności innym. (…) * W „Dziennikach” zachowano oryginalną pisownię. Tytuł i skróty oznaczone (…) pochodzą od redakcji. Agnieszka Osiecka Dzienniki. Tom I 1945-1950, pod redakcją Karoliny Felberg, wstęp Andrzej Zieniewicz, Prószyński i S-ka, Warszawa 2013 „Chcę podróżować, patrzeć i widzieć, poznawać myśli i uczucia ludzkie i ich historie, poznawać nowych ludzi, nowe kraje, przyrodę, społeczeństwa, nauki, rodzaje szczęść, rodzaje fanatyzmów i rozgoryczeń, kochać, nienawidzić, tworzyć, cieszyć się, złościć, dążyć do celów i prawd, ż y ć!! Dwóch rzeczy nie chcę: nie chcę w życiu mścić się i odpoczywać. (…) Odpoczywać nie chcę pod żadnym pozorem – to grzech wobec życia, szkoda czasu na odpoczywanie”, zapisała pod datą 21 XI-30 XII 1950 14-letnia Agnieszka Osiecka. I niejako zaprogramowała w ten sposób swoje barwne życie. Do księgarń trafia właśnie pierwszy tom dzienników (lata 1945-1950), które pisała od dziewiątego roku życia. Już teraz dzienniki te uznane zostały za fenomen diarystyczny, tym bardziej interesujący i cenny dla czytelnika, że spadkobiercy, najbliżsi autorki oraz redaktorka tomu nie dokonali w nich żadnych skrótów, zmian ani ich nie cenzurowali. W przygotowaniu następne tomy obejmujące kolejne lata. Publikujemy fragmenty bez obszernych przypisów. Podobne wpisyLista imion (pierwszych i drugich) nadawanych dzieciom w Polsce z podziałem na płeć. Przedmiotowe dane zostały opracowane na podstawie informacji zgromadzonych w rejestrze PESEL. Do roku 2012 imiona z liczbą wystąpień poniżej 5 nie były umieszczane na liście, od 2013 r. granicą tą jest liczba 2. Słowa kluczowe: dzieci, imiona
Pochodzenie i znaczenie imienia Imię Agnieszka pochodzi od greckiego słowa hag-neia oznaczającego czystość, nieskalaność. W Polsce pojawiło się w XIII w., najpierw w łacińskiej formie Agnes. Obecnie mieszkają w Polsce 540 592 Agnieszki (w 2001 r. - 581 047). Według astrologów Agnieszki cechuje siła charakteru, niezależność i rozsądek. Imię to jest najbardziej odpowiednie dla osób spod znaku Wodnika. Przysłowia i powiedzeniaŚwięta Agnieszka wypuszcza skowronka z mieszka. Agnieszka łaskawa - wkrótce w polu zabawa. Agnieszka nielusa (ospała) - jeszcze zimę pokusa. Jak Święta Agnieszka wypuści śnieg z mieszka, to go nie powstrzyma ani do osoby noszące to imię Święta Agnieszka - patronka czystości, dziewic, ogrodników i dzieci. Według podań w wieku 12 lat poniosła męczeńską śmierć na stadionie Domicjana w Rzymie około 305 r. W IV w. nad jej grobem w Rzymie wzniesiono bazylikę pod wezwaniem S. Agnese fuori le Mura (św. Agnieszki za Murami). Co roku w dniu jej święta, 21 stycznia, święci się tam dwa baranki. Z ich wełny zakonnice wyrabiają paliusze, które papież rozsyła świeżo mianowanym metropolitom. Na obrazach święta Agnieszka przedstawiana jest z barankiem, często też z dwiema koronami symbolizującymi dziewictwo i męczeństwo. Agnieszka Chylińska - wokalistka rockowa i felietonistka, uważana za ikonę polskiej muzyki rockowej końca lat 90. Śpiewa charakterystycznym, mocnym, zachrypniętym głosem. W styczniu 2002 r. została nagrodzona Paszportem Polityki za drapieżny głos, który był najlepszym instrumentem zespołu za teksty piosenek i niebywałą energię na scenie. Agnieszka Holland - reżyser i scenarzystka filmowa, reprezentuje polską szkołę tzw. "kina moralnego niepokoju". W 1978 r. na festiwalu w Cannes otrzymała nagrodę FIPRESCI za "Aktorów prowincjonalnych". Była dwukrotnie nominowana do Oscara - w 1985 r. w kategorii najlepszy film obcojęzyczny za "Gorzkie żniwa" oraz w 1991r. w kategorii najlepszy scenariusz adaptowany za "Europa, Europa". Agnieszka Osiecka (1936 - 1997) - poetka, autorka tekstów piosenek. Zajmowała się także twórczością prozatorską, spektaklami teatralnymi i telewizyjnymi oraz pracą dziennikarską. Tworzyła dla takich artystów, jak: Maryla Rodowicz, Kalina Jędrusik, Anna Szałapak, Krystyna Janda, Seweryn Krajewski. Napisała ponad 2 tys. tekstów piosenek, wśród nich "Okularnicy", "Czy te oczy mogą kłamać", "Niech żyje bal", "Oczy tej małej" czy "Małgośka". Jej imieniem nazwano studio koncertowe Programu III Polskiego Radia, co roku jest też organizowany konkurs na interpretację jej piosenek "Pamiętajmy o Osieckiej".Inne formy tego imieniaang. Agnes, franc. Agnes, hiszp. Ines 21 I; 28 I; 18 II; 6 III; 20 IV; 17 VI; 27 VIII; 20 XI Znaczenie imienia Łukasz. Łukasz to osoba systematyczna, dokładna i pracowita. To spokojny i cierpliwy flegmatyk. Jego dewiza brzmi „powoli, ale do celu”. Zanim się wypowie czy podejmie decyzję, waży starannie wszystkie za i przeciw. Nigdy się nie załamuje na widok przeszkód. Jest bardzo obowiązkowy i sumienny.Jednym z najpopularniejszych, żeńskich imion w Polsce jest imię Agnieszka. Imiennikiem tej osoby jest między innymi słynna poetka, pisarka, dziennikarka, autorka tekstów i reżyserka, Agnieszka Osiecka. W Polsce jest zresztą dużo więcej znanych Agnieszek: Chylińska, Dygant, Maciąg, Włodarczyk, Woźniak-Starak… Jakie jest znaczenie imienia Agnieszka i co warto wiedzieć o kobietach noszących to imię? Kiedy są imieniny Agnieszki 21 stycznia 6 marca 20 kwietnia To najpopularniejsze daty, chociaż panie o tym imieniu mogą świętować również: 28 stycznia 18 lutego 17 czerwca 27 sierpnia 1 września 18 listopada 20 listopada Najczęściej Agnieszki świętują swoje imieniny 21 stycznia. Pochodzenie i znaczenie imienia Agnieszka Jakie jest pochodzenie i znaczenie imienia Agnieszka? Najprawdopodobniej imię to pochodzi z języka greckiego, gdzie „hagne”, „agne”, „hagneia” oznacza tyle co „czysta, dziewicza”. Początkowo imię to znane było w Polsce jako Jagna, Agna czy Jagnieszka. Warto w tym miejscu dodać, że „agnus” to po łacinie „baranek”, a właśnie 21 stycznia, czyli w dzień imienin Agnieszki święci się białe baranki, będące oznaką godności arcybiskupów. Najsłynniejsza święta Agnieszka nosi przydomek Rzymianka. Żyła około 300 roku naszej ery. Została wychowana przez rodziców na chrześcijankę, mimo że był to czas prześladowania chrześcijan. W wieku kilku lat złożyła też śluby czystości. Kiedy dorosła i stała się piękną, młodą i uroczą kobietą, zakochał się w niej syn rzymskiego starosty. Ponieważ nie udało się jej skłonić do małżeństwa, a w dodatku okazało się, iż jest chrześcijanką, została spalona na stosie. Zdrobnienie imienia Agnieszka Zdrobnienie imienia Agnieszka to najczęściej po prostu „Aga” lub „Agniesia”, ale możliwości jest o wiele więcej! Pojawia się też: Agna, Agnes, Agunia, Agusia, Aguś, Aguśka, Gusia, Guś czy Guśka. Oczywiście, imię to w różnych językach brzmi nieco inaczej, więc powyższa lista odnosi się do języka polskiego. We Francji na przykład Agnieszka to Agns, w Portugalii Ignez, we Włoszech Agnese, a w języku angielskim imię to może przybierać formę Agnes, Inez, Ines, Nessy, a nawet Aggie. Imiennik opisowy Agnieszka to imię, które niesie ze sobą – jak zresztą każde – pewną energię. Z tą charakterystyczną energią najlepiej będą się czuły zodiakalne Barany oraz Wodnik. Z imieniem tym będą też dobrze współgrały wibracje osób, które są spod znaku Bliźniąt, Lwa, Wagi, Strzelca oraz Ryb. Pozostałe znaki niestety nie będą zbyt dobrze czuły się z tym imieniem. Agnieszki to osoby nieco popędliwe, ruchliwe, inteligentne i ciekawe świata. Niespokojne dusze, które mają wiele do przekazania światu. Są bardzo aktywne, ale też nieco nerwowe. Z uwagi na ten fakt potrzebują sporo czasu by się uspokoić, kiedy ktoś je zdenerwuje. Mimo sprawiania wrażenia osoby bardzo otwartej i towarzyskiej, Agnieszki są raczej introwertyczkami, które źle znoszą wszelkie niepowodzenia i chciałyby uciec od problemów. Mają intuicję, ale są dosyć nierówne – niby chciałyby stabilizacji, ale jednocześnie same od niej uciekają. Są bardzo zmienne, co przysparza im kłopotów. Najchętniej co chwilę zmieniałyby przyjaciół, partnerów i pracę. W końcu jednak i Agnieszki dochodzą do stabilizacji oraz względnego spokoju, chociaż nie lubią nudy, więc na pewno ich dom nie będzie typowy. Polskie aktorki o imieniu Agnieszka Imiennik tej osoby pozwoli z pewnością nieco lepiej poznać jej charakter. Do polskich aktorek o tym imieniu zalicza się Agnieszkę Dygant, Agnieszkę Maciąg, Agnieszkę Wagner, Agnieszkę Fitkau-Perepeczko oraz Agnieszkę Włodarczyk. Do znanych Polek o tym imieniu zaliczają się też oczywiście Agnieszkę Osiecka, Agnieszkę Radwańska, Agnieszkę Woźniak-Starak, Agnieszkę Holland oraz Agnieszkę Chylińska. Imiona dzieci Agnieszki Chylińskiej to Ryszard, Estera i Krystyna. Właśnie Agnieszka Chylińska jest dobrym przykładem tego, że niespokojna dusza Agnieszek w pewnym momencie znajduje swoją bezpieczną przystań w życiu. Zobacz również: Propozycje imion dla dzieci Znaczenie imion (Imiennik) Co oznacza imię Alicja? I czy faktycznie żyje w krainie czarów? Kim jest Alicja? Czy faktycznie żyje w Krainie Czarów? Poznaj jej cechy charakteru, sprawdź jaką jest przyjaciółką, ile dla niej znaczy miłość, co ceni i czego szuka w innych ludziach!... Czytaj dalej → Znaczenie imion (Imiennik) Imię Pelagia – pochodzenie i znaczenie imienia Pelagia Jakie imię wybrać dla córki? Z jakim będzie się jej dobrze żyło? Jeśli mamy ochotę na coś nieco oryginalniejszego, ale bynajmniej nic ekscentrycznego, warto rozważyć imię Pelagia. Imieniny Pelagii 9... Czytaj dalej → Znaczenie imion (Imiennik) Imię Maria [znaczenie, pochodzenie, cechy charakteru i zdrobnienia] Jaką kobietą jest Maria? Które z cech charakteru dają jej przewagę w zawodach związanych z opieką nad innymi ludźmi? Czy jest otwarta na świat, czy woli zacisze własnego domu? Jak... Czytaj dalej → Znaczenie imion (Imiennik) Znaczenie imienia Amelia: czy ma coś wspólnego z filmową imienniczką? Pamiętasz filmową Amelię? Sprawdź, ile z kinowej postaci ma w sobie każda Amelia. Jakie cechy jej charakteru sprawiają, że to obecnie całkiem popularne imię w naszym kraju i poznaj jej... Czytaj dalej → Znaczenie imion (Imiennik) Imię Beatrycze – pochodzenie i znaczenie imienia Beatrycze Moment, w którym wybieramy imię dla naszej pociechy jest bardzo ważny. Rodzice często zastanawiają się nad mniej lub bardziej popularnymi imionami. Podpowiadamy dlaczego warto wybrać imię Beatrycze. Imieniny Beatrycze 18... Czytaj dalej → Znaczenie imion (Imiennik) Imię Sophie – pochodzenie i znaczenie imienia Sophie Gdy szukamy imienia dla mającego wkrótce narodzić się dziecka, najczęściej kierujemy się dwoma czynnikami. Z jednej strony mamy często ochotę postawić na imię sprawdzone, popularne, zakorzenione w kulturze. Z drugiej... Czytaj dalej → Znaczenie imion (Imiennik) Imię Filip (znaczenie, pochodzenie, cechy charakteru i zdrobnienia) Poznaj Filipa i jego cechy charakteru! Dowiedz się co myślą o nim znajomi, jakim jest partnerem, czy to domator, czy imprezowicz. Odkryj jego prawdziwą naturę! Znaczenie imienia Filip Filip to... Czytaj dalej → Znaczenie imion (Imiennik) Imię Aleksander (znaczenie, pochodzenie, cechy charakteru i zdrobnienia) Jakim mężczyzną jest Aleksander? Jakie cechy jego charakteru powodują, że mówi się o nim „obrońca ludzi”? Jakim jest przyjacielem, partnerem, kim w pracy, a kim w towarzystwie? Sprawdź i odkryj... Czytaj dalej → Znaczenie imion (Imiennik) Imię Hanna [pochodzenie, znaczenie i cechy charakteru] Hanna to imię żeńskie, które pochodzi od imienia Anna i ma swoje korzenie w języku hebrajskim. Z hebrajskiego tłumaczy się je jako „pełna wdzięku, pasji”. Kiedy należy składać Hannie życzenia... Czytaj dalej → Znaczenie imion (Imiennik) Adam: zdyscyplinowany, konkretny i niezależny. Jakie jeszcze ma cechy charakteru? Poznaj cechy pierwszego człowieka na Ziemi! Dowiedz się, jakie cechy jego charakteru sprawiają, że jest uznawany za zdyscyplinowanego, konkretnego i niezależnego mężczyznę. Sprawdź, na ile można na nim polegać i... Czytaj dalej → Znaczenie imion (Imiennik) Imię Jakub [znaczenie, pochodzenie, cechy charakteru i zdrobnienia] Jakie jest znaczenie i pochodzenie imienia Jakub? Sprawdź, które z jego cech charakteru zjednują mu przyjaciół i dlaczego tak łatwo zyskuje kobiecych wrogów? Przy okazji dowiesz się, dlaczego warto pamiętać... Czytaj dalej → Znaczenie imion (Imiennik) Tosia – od jakiego imienia to zdrobnienie? Wybór imienia jest bardzo ważny, ponieważ towarzyszy nam ono (lub towarzyszą, jeśli jest ich więcej) do końca życia. Oczywiście, istnieje możliwość zmiany zarówno imienia, jak i nazwiska, jednak w przypadku... Czytaj dalej → Znaczenie imion (Imiennik) Zuzanna [znaczenie imienia i cechy charakteru typowe dla Zuzi] Zuzanna to jedno z imion żeńskich, które znajduje się wysoko na liście najpopularniejszych imion nadawanych dziewczynkom w Polsce. Jakie jest pochodzenie imienia Zuzanna i z jakimi cechami charakteru się wiąże?... Czytaj dalej → Znaczenie imion (Imiennik) Imię Tymon – pochodzenie i znaczenie imienia Tymon Decyzja o imieniu dla mającego się nam narodzić dziecka to sprawa niezwykle poważna – bardzo bliski nam człowiek będzie ponosił konsekwencje naszego wyboru przez całe swoje życie. Dlatego warto poświęcić... Czytaj dalej → Znaczenie imion (Imiennik) Jakie cechy charakteru ma Laura? Poznaj najważniejsze cechy charakteru Laury i sprawdź co sprawia, że jest tak niezwykłą kobietą. Towarzyska, optymistycznie nastawiona do świata i inteligentna – jaka jeszcze jest Laura? Znaczenie imienia Laura To... Czytaj dalej → Edukacja i psychologia, Newsy Zmieni się egzamin ósmoklasisty! Czy religia pojawi się jako dodatkowy przedmiot do wyboru? Zgodnie z zapowiedziami rządzących oraz przedstawicieli CKE egzaminy ósmoklasisty już wkrótce będą wyglądać inaczej. Projektowane zmiany zakładają wprowadzenie dodatkowego, czwartego przedmiotu. Nowa formuła miała pierwotnie wejść w życie już w... Czytaj dalej → Dolegliwości w ciąży Ból łydek w ciąży – przyczyny i skuteczne sposoby na łagodzenie bólu Ból nóg, kręgosłupa czy pleców w ciąży, to bardzo częste dolegliwości, na które uskarżają się ciężarne. Zmiany w fizjologii, rosnący brzuch, obciążający kręgosłup oraz mięśnie, do tego zmiany w obrębie... Czytaj dalej → Newsy 3-latka opowiedziała, że ojciec dotykał ją w miejsca intymne. Prokuratura umorzyła sprawę. “Dziecko nie jest wiarygodne” Trzylatka skarży się, że tata dotykał ją w miejsca intymne i sprawiał jej ból. Eksperci, którzy rozmawiali z dziewczynką nie mają wątpliwości, że doszło do molestowania. Biegli sądowi stwierdzili jednak... Czytaj dalej →
Imię dla chłopca spod znaku wodnika: Jeremi, Konrad, Konstanty, Tomasz, Dominik, Mirosław, Patryk, Artur, Hubert. ZOBACZ TAKŻE: Najrzadsze imiona w Polsce. 13. Ryby (19.02 – 20.03) Zmienne ryby są obdarzone ogromną wyobraźnią. Nie lubią być ograniczane, często nie radzą sobie z własnymi emocjami. Typ marzyciela.